„Jak walczyłem z Prawem lew łącznych”

to tytuł książki, której autorami są: Anders Wirgren i Larry Cohen

Larry Cohen, jak widać, walczył z samym sobą.

Świetna książka, którą każdy brydżysta powinien przeczytać.

Na początku autorzy skupiają się na wykazaniu, że Prawo lew łącznych nie działa. Zajmuje to 97 stron, co, jak na udowodnienie dość oczywistej tezy, wydaje się lekką przesadą – do tego wystarczyłoby kilka przykładów. Analizowane rozdania są jednak przede wszystkim okazją do uwypuklenia czynników, które decydują o liczbie lew i przygotowaniem gruntu do wyciągnięcia ostatecznych wniosków.

Jest to dobre ćwiczenie na temat oceny ręki podczas licytacji. Autorzy zwracają uwagę na wiele niuansów, na które nie zawsze patrzymy podczas gry. Np. jeśli przeciwnik z prawej licytuje kolor, w którym mamy trzy karty, powinno się zapalić w głowie czerwone światło – szczególnie jeśli kolor nie został uzgodniony.

Główną tezą książki jest to, że o wyniku rozdania w największym stopniu decydują kolory najkrótsze a nie siła, czy jakość lub długość koloru atutowego. Na tym też opierają swoją metodę (SKK_PB) bilansowania rąk.

Jej istota wyłożona jest w rozdziale „KLUCZ” (dokładniej – na stronach 108, 109 i 110). Prawo stosuje się do gier kolorowych, po uzgodnieniu koloru.

Można ją zapisać za pomocą wzoru pozwalającego obliczyć liczbę możliwych do wzięcia lew:

L = [(PB+20)/3] – SKK

Nawias [] należy rozumieć jako funkcję „część całkowita”. Np. [2,9]=2, [7,123]=7 itd.

L – liczba lew.

PB – punkty bazowe – w pewnym uproszczeniu są to grające punkty honorowe.

SKK – suma kolorów krótkich – suma długości dwóch najkrótszych kolorów (mogą być zlokalizowane w jednej lub dwóch rękach). Oczywiście, im mniejsza SKK, tym lepiej. Jeśli w trzecim kolorze również jest krótkość (najwyżej dubleton), to SKK korygujemy w ten sposób, że za renons odejmujemy 3, za singleton 2 a za dubleton 1 punkt. Wynika z tego, że SKK może mieć nawet wartość ujemną. Np. jeśli dwa najkrótsze kolory to renons i singleton (SKK=0+1=1) a w trzecim kolorze jest singleton (korekta o 2), to ostatecznie SKK=1-2=-1. Renons w trzecim kolorze możliwy jest tylko w przypadku kiedy w dwóch pierwszych kolorach też był renons.

Oszacowanie SKK na podstawie licytacji jest stosunkowo łatwe. Np. jeśli partner otworzył dwukolorowym 2NT, to wiemy, że jego SKK wynosi najwyżej 3 (dubleton + singleton), a jeśli otworzył 1♠ a potem licytował drugi kolor, to SKK wynosi najwyżej 4, itd.

Nieco trudniej ustalić PB – samo policzenie PH nie wystarcza – trzeba trafnie ustalić wartość poszczególnych figur i długich kolorów bocznych, w których blotki mogą brać lewy tak jak asy. Tu jest największa trudność metody SKK_PB, wymagająca pewnego doświadczenia.

Końcowa część książki poświęcona jest przykładom opisującym w jaki sposób należy to robić.

E          S            W            N
Pas        pas          1♥          x
2♦         2♠          3♥          pas
Pas        ?

Ręka S:

♠ KW1076
♥ 96
♦ 975
♣ DW4

2♦ było bilansowym podniesieniem do 2♥.

Co należy licytować?

Partner ma około 12-14 PB, razem z naszymi daje to 19-21 PB. Kontra wskazuje na, co najmniej, 3 karty we wszystkich kolorach oprócz kierów. Partner powinien mieć dubletona kier, a więc nasza SKK=5.

Dla 19 PB mamy:     [(19+20)/3] – 5 = 13 – 5 = 8 lew.

Dla 21 PB mamy:     [(21+20)/3] – 5 = 13 – 5 = 8 lew.

Prawidłową licytacją jest pas.

Dlaczego parter nie może mieć singletona kier?

Dlatego, że SKK wynosiłaby wówczas 4 i z jego punktu widzenia obliczenia wyglądałyby następująco:

[(19+20)/3] – 4 = 13 – 4 = 9

a więc sam zalicytowałby 3♠.

Zróbmy na koniec obliczenia dla rąk przeciwników.

Siłę mają zbliżoną do naszej, żaden z nich nie licytował kolorów młodszych więc możemy założyć, że obaj mają również po trzy karty w treflach i karach. Liczba ich lew wynosi zatem 8 lub 9 w zależności od tego czy mają SKK 4 (jeden z nich może mieć singletona pik), czy 5.

Podsumowując: wiemy, że najprawdopodobniej nie wygramy 3♠ a przeciwnicy mogą przegrać 3♥.

Wskazówka dla tych, którzy nie lubią się posługiwać wzorami:

Zauważmy, że wyrażenie [(PB+20)/3] przyjmuje dla PB=19 wartość 13 i powiększa się o 1 dla każdych 3 punktów powyżej 19.

Daje to łatwy do zapamiętania algorytm:

• Bierzemy za punkt wyjścia liczbę 13.
• Za każde 3 PB powyżej 19 dodajemy 1.
• Od otrzymanego wyniku odejmujemy SKK i otrzymujemy liczbę lew.

Marek Wojciechowski